Momenteel is SPRING Utrecht al een aantal dagen bezig: het festival vindt plaats van 15 tot en met 25 mei 2014. Eerder meldde ik me aan als blogger voor SPRING met de gedachte dat ik waarschijnlijk toch niet aangenomen zou worden, maar dat ik het in ieder geval kon proberen. Een aantal dagen later kreeg ik echter een mail terug dat ik aan de slag mocht gaan voor SPRING!
Gisteren bezocht ik het eerste optreden waar ik over mocht schrijven. In totaal moet ik naar twee optredens en een feest toe. De bedoeling is vervolgens dat ik zo snel mogelijk een recensie inlever, zodat SPRING het op de website kan plaatsen en de bezoekers kunnen lezen over de voorstellingen. Ik geef een sfeerimpressie en leg uit wat voor soort voorstelling er plaatsgevonden heeft. Het is de eerste keer dat ik zoiets doe, waarbij ik echt daadwerkelijk naar optredens toe moet gaan. Ik kan je vertellen dat het heel goed bevalt. Gisteren vond ik het wel een beetje eng en raar om zomaar in mijn eentje bij de voorstelling naar binnen te lopen, maar eigenlijk maakte het helemaal niets uit. Mijn buurman was zelfs heel geïnteresseerd in me, toen hij zag dat ik wat dingetjes opschreef in een kladblok. Toen hij na afloop vroeg wat ik aan het doen was, vertelde ik mijn verhaal. De meneer was direct enthousiast en vertelde me dat hij de voorstelling al eens eerder gezien had en dat hij het toen ook erg mooi gevonden had.
Ik merkte dat eigenlijk maar weinig mensen die ik ken gehoord hebben van het festival. Aan veel vrienden heb ik verteld over het bloggen, waarbij de meerderheid aan me vroeg wat SPRING nu eigenlijk was. Best vreemd, want het is een vrij groot festival dat langer dan een week duurt. Zonde ook, want er zijn echt enorm leuke voorstellingen. Niet alleen dans en theater zijn van belang, ook muziek vormt een rode draad. Naast de Stadsschouwburg staat momenteel een opstelling met loungehoekjes en lekker eten, maar ook een podium waar ’s avonds verschillende bandjes optreden. SPRING werkt wat betreft muziek samen met EKKO, een poppodium van Utrecht.
De voorstelling die ik gisteren bezocht heet ROSES en wordt gespeeld door dansers van De Dansers (Nederland) en Stahl (Duitsland). Een groep van zeven personen zette een energieke en intense show neer. Wat ik heel bijzonder vond, was dat de dansers ook muziek maakten. Af en toe kropen ze achter een keyboard, trommel of gitaar. Hieronder zal ik een klein stukje van de sfeerimpressie plaatsen. Voor het hele stuk (Vertrouwen en bruggen: samen loopt men naar de overkant) kun je op deze link klikken.
Ook bezocht ik de voorstelling The Dog Days are Over, door Jan Martens. Hier kun je het verhaal lezen (titel: Hitte en uitputting: dansers worden tot het einde gedreven). Daarnaast mocht ik schrijven over het eindfeest van SPRING in Stadsschouwburg Utrecht. Dat verhaaltje vind je via deze link (Feesten in de schouwburg).
ROSES is een moderne danstheatervoorstelling en gaat over een groep personen die een brug over willen steken. Zonder een brug die daadwerkelijk aanwezig is, vormt dat een lastige opgave. De spelers hebben elkaar nodig om over de lijn te kunnen lopen. Samen staan ze sterk en hebben ze moed. Elkaar loslaten vormt het gevaar, dat is het moment waarop het fout gaat. De dansers springen op elkaars ruggen, kruipen onder elkaar door en duiken middenin de groep op momenten dat ze zich eerder per ongeluk hadden laten vallen.
Bruggen worden letterlijk gevormd tijdens het optreden. De dansers gooien zichzelf op de grond, de één voor de ander, klimmen en klauteren over elkaar heen. Ook worden de tafels, overigens de enige attributen die gebruikt worden, naast elkaar gezet en verschoven. Zo banen de spelers zich een weg naar de overkant. De andere kant: waar alles beter en mooier is, waar men een vrij bestaan kan leiden. Verlangens zijn belangrijk in ROSES, zoals ook blijkt uit een gezongen lied met de tekst “I wish I were a strong man. […] I wish I were a wise man.”
Ook Anna heeft een blog 